Öznenin Diyalektiği: Hegel, Sartre ve Lacan

Özne kavramı bir tiyatro sahnesine karşılık gelse idi, bilinç sahne ışığının aydınlattığı kısma, bilinçdışı ise sahne ışığının aydınlatmadığı karanlık kısma karşılık gelirdi. Bilinçli kendiliğimiz, yani ego, sahnelenen oyunun yönetmeninin ışıklandırılmasını istediği sahne parçası gibi, yaşamda içinde bulunduğumuz gerçekliği yöneten ötekinin icra etmemize izin verdiği kadarıyla bir kendilik parçasıdır. Ama nasıl ki sahne ışığı sahnede gezinerek oyuna katılacak sahne parçalarının sürekli değişmesine neden olursa, bugün bilinç dışı kalan bir alan, başka bir günün değişen gerçekliği içinde farklı bir ego görünümü olarak sahneye kendini koyabilecektir. Sağlıklı bir kişilik, bu farklı ego görünümlerinin birbirlerine entegre edilip edilememesi sorunudur.