Menekşe Kokulu Bahar

Rüzgârın, deli deli soluduğu, kurşunî renkli, ağlar gözlü bir havada balkona yeniden çıktı. Her zaman yaptığı gibi oğlu servis minibüsüne binip, köşeyi dönene kadar el sallayacak, dualar okuyacaktı. Oğlunun arkadaşlarına bakarken, tanıdık bir koku gelir gibi oldu. Burnuna gelen koku, onu kendi bahçelerine götürdü biran. Bütün balkon, korkuluklar, balkon terliği, mandallar, sarı plâstik tabure, kırmızı bisiklet, sütlü kahve esvaplı asmaile yeşil tenli çocukları mis gibi menekşe kokuyordu.