Aşıkane (Günümüz Türkçesiyle)

“Ona göre aşksız bir yakınlaşmadan daha tiksindirici bir şey yoktu. Ve nihayet itiraf etti: beş gündür peşinde sürüklendiği bir kadının nihayet kendisine yöneldiğini gördüğünde, önce tarifsiz bir sevinç hissetmiş, ardından bu kadar çabuk razı oluşuna öfkeye kapılmıştı. Tatlı bir yakınlaşmadan mahrum bırakıldığı için hayal kırıklığıyla dolmuştu. O gece kulüpte, belirlenmiş bir yerde onu beklerken arzularına karşı koymaya çalışmış, ama başaramamıştı. Kendini bir sahnede sanıyor, oynayacağı rolüne kayıtsız bir aktör gibi davranıyordu. Kadının yapmacık bir sitemle: ‘Eee, biz buralara nasıl düştük ha?’ demesiyle içindeki ruh hâli daha da şiddetlenmişti. Onu reddetmeye kalkıştığında kadının nazlı bir tebessümle: ‘Öyle mi diyorsun?’ deyişi karşısında büyük bir hazla acımasız davranmıştı.”Mehmet Rauf’un Aşıkâne’si, bireyin kalbinde yaşanan çelişkileri, aşkın cazibesi ile tiksintisi arasındaki gelgitleri konu edinen bir eserdir. Servet-i Fünûn kuşağının incelikli üslubuyla kaleme alınan eser, bir aşk hikâyesinin yanı sıra dönemin İstanbul’unun kozmopolit hayatına, kadın–erkek ilişkilerine ve modernleşmenin sancılarına da ayrıca dokunur.