Zaman Kırığı

Yaşamım iç' imde ufalanırken Sözlerim zamansız dağılır şakaklarıma Gün olur külbe-i ahzan perdeleri aralanır Yoksulluğuma iri taneli yağmurlar dökülür Bereketince "Şiirim Hem Varlığım Hem Yokluğum' Diye söze başlar yazarımız; Alev Ersöz Yüksel ve... devam eder... Şiir, bazen... Kendi göğünün mavisine küsmektir. Kanadına yabancı bir serçenin ağıdı, Kalemin ucunda acıya hüzne yalnızlığa sevdalanmak. Ayrılıkların tercümanı, gidenlere rehber Yaşanacak hikâyelerin habercisi, kalanların ev sahibidir. Bir baba çığlığı, Göçe gebe ana rahminin sancısı, Ninni dilinde öğütülmüş bebek kokusu, Öfkeye umut serpmektir... Şiir, bazen...