Yüzümüzdeki Vitrin

“oturup ağlamıştıkminarelerin göğe uzanışına ağlamıştıkoda sıcaklığında yitirilen duygularımıza ağlamıştıküstünü çiçeklerle örttüğümüztoprağın varlığını değiştiremiyordu hiçbir şey,mezarlara ağlamıştıkdağlarla gelen dağlarla gidiyorduatlarla gelen atlarlaoturup gitmelere ağlamıştıkbiz hep bizi anlayanlara ağlamıştıkkendimiz kere kendimize”