Yüreğimden Dökülen İnciler

Songül Mumcu, « gündelik hayatın kırıntıları » gözüyle baktığımız gerçeklerin büyük birer değer olduğunu başarıyla ortaya koyuyor. Hayat acılarıyla, güzellikleriyle akıp giderken onları ağına takıp birer birer topluyor. Bütün şiirlerinde değişmeyen ortak tema ise umut. Songül Mumcu en karamsar tabloyu bile bir umut ışığı yakarak aydınlatmayı başarabiliyor. Onun dizelerinde çocuklar büyüyor, güller açıyor, bulutlar dağılıyor, gökyüzü bütün berraklığıyla ortaya çıkıyor. Yüreğimden Dökülen İnciler, umudun eşliğinde yudumlanacak dizelerden oluşuyor. Ne çok yaralar kapandı Daha da kapanacak biliyorum Sen büyüdükçe! Başkalarında değil umut Sende Merhem sende, Şefkat sende, Aşk sende, Ayağının önündeki taşa takılma Kaldır onu Ya da atla üzerinden Tıpkı çocukluğunda oynadığın Sek sek gibi Zıpla! Kim karışır? Kim söz söyleyebilir Sen izin vermedikçe   (Tanıtım Bülteninden)  )