Yüreğimdeki Tufan

Şiirsiz yaşamak, hayatı renksiz yaşamak gibi bir şeydi. Bu yüzden bir renk çeşnisi katmak gerekliydi hayatıma ve bu da dokunmalıydı başka yaşamlara. Sözlerim, şiirimin rengi oldu ve şiirle yaşadım, yürüdüm bir tufana. Çeşitli biçimlerle buluştu şiirimin rengi. Adına da: “Yüreğimdeki Tufan” dendi. Başlangıca umutlar biriktirerek yürünen bu yolun sonunda ansızın “Anka” belirdi.Gecenin nefesi soluksuz kalıyorYükselen kötülüğün ateşiKanca atıyor aksırıklı akşamlaraÖlüm kol geziyor dışarıdaKolaçan ediliyor hayatlarUzatılıyor kirli eller boğazına umudunZemheri akşamlara düşüyor soluklarEvlerde büyüyor paranoyaİmza altına alınmış sayfalardakarar verilmiş sayılaraKorku kralı can avındaHades gibiKaranlıkta büyüyor merhametsiz gözleridehşet çöken geceyeCehalet sızmış avare sokaklarasarhoş gibiHer biri aynı tuzaktaBakışlarında sis farıSokaklarda var edilmiş kaosMaskeler solukEldivenler titrekCan çekişen değil insanoğluöz benlikBelki de yok oluşen son nefeste yeniden varoluşAnka gibiHades’in üstüne