Yükledi Günahını Sırtına

Herkes bir gün kendi öyküsüyle karşılaşabilir. Zaman, bedelsiz ve beklentisiz seven, hep bir şeyler umut eden insanın üzerine küllediğinde, öyküler gelir ve soluğunu üfler. Öyle öyküler vardır ki, bazen insanı sıfatlarla değerlendiririz onları. Onlar `hesapsız yaşar`, `paylaşır` ve`yalnızca severler`, insan gibi. Ama nerededir böyle insanlar? Bir gün kendi öykümüzle karşılaşıp, zamana direndikçe, insan ıssızlığının ötesinde güneşin parladığını görürüz. "Yüklediği Günahını Sırtına"da zamana saflığıyla direnen insan var. Hem o insan, hem öyküler okurunu da zamana direnmeye çağırıyor.