Yolun Sonu

Tiyatro ışıktır, umuttur, inceliktir, insan kalabilmenin en naif ifadesidir. Gerçeğin aynası değil ta kendisidir. Bir tutkudur, yaşama biçimidir. Heves değil yaşamaya heveslendirendir.Tıpkı gençler gibi. Birbirleriyle bu kadar benzer bu kadar iç içeyken, gençlik oyunu yazılmamasına hep içerlemişimdir. Yıllar önce denemiş denemek yetmez diyerek epeyce emek vermiştim. Oynandığı zamanlarda sahnede görmek çok onurlandırmıştı.Ne şartlar altında olursa olsun, dostluğun, yardımlaşmanın ve gençliğin o güzel zamanlarını birlikte ve dolu dolu yaşamanın konu edildiği bir oyunu kitaptan çok sahnede görmek en güzeli. Ne kadar zor şartlarda okusak da yanımızda dostlarımız, can arkadaşlarımızın olması hayatı kolaylaştıran ve yaşamaya değer kılan en önemli varlığımız. Yaşamın kendisi gibi bizler de dönüşüp duruyoruz. Aslında yolun sonu yok. Olursa da dostluklar, paydaşlıklar olsun.   (Tanıtım Bülteninden)  )