Yol

“Yol bir ovadan başlar Selim ve yücesi görünmez bir dağın üstüne doğru uzanır. İnsanın bildiği tek yol, üzerinde yürüdüğü yoldur. Diğerlerinin yürüdüğü patikaların dağa ulaşmadığını düşünür. Ancak, her yol kendi doğrusunu taşır.”Selim samimi bir tebessümle dinliyordu. Yaşlı adam devam etti, “Kimisi yolcunun yolunu kesip kendini rehber ilan eder. ‘Ben sizi kısa yoldan götüreceğim. Gelin burada kalın’ der. Arkasından gelmeyip kendi yolunda yürümek isteyen insanları ise dinsizlikle suçlar. İnsanlar, başkalarının sunduğu kolaylıklara kapılmadan kendi yolunda sebat etmelidir. En kısa yol, her zaman en güvenli yol değildir. Yol, sadece varılacak bir yer değil, aynı zamanda öğrenilecek bir süreçtir.”Yaşlı adam hafifçe öksürdü ve çay bardağına uzandı. Selim söze girdi: “Halbuki yolculuk, kişisel bir deneyimdir ve herkesin kendi yolunu yürümesi gerekir. Hiçbir anlatım, yaşanmışlığın yerini tutamaz.”Yaşlı adam, çayla boğazını yumuşattıktan sonra devam etti: “Zirveye yaklaşan insan dönüp ovaya baktığı zaman, dağa doğru yürüyen binlerce yolcuyu ve yola engel olan eşkıyaları görür. Daha da çıkınca, ah Selim, ova da kalmaz gözde, bir yol da kalmaz, zirve de... Ulaşılacak en büyük zirve, insanın kendi içindeki enginliktir. Yol; insanın kendinde başlar, kendinde biter.”