Yeşil

Şiirimin içinden geçen en hüzünlü vapur bu Mevsim ağustos Saat denen soysuz deniz kenarı. Kuşlar sallıyor bir mendil gibi hüznün ardından Yolunu şaşırmış pasaklı kanatlarını. Toz içinde gökyüzü. Bu şiirimin içine sığınan kir içinde ilk mavi. Denizin çocuğu olunca şair, Uğramaz şiirlerine tren. Mevsim ağustos, Saat denen şırfıntı, yıldızların altında tutmuş köşe başını. Bir derdi var belli ki Yoksa neden ötsün hiç durmadan baykuş kuşu? İnsanlar tedirgin hep duyduğundan Korkak ve batıl bir karanlığa hapsetmiş onlar kendini Ve bu şiirimin içinden geçen ilk tren belli ki. Sevmek ve sevilmekten ibaretse hayat denen azlığın anlamlısı, Şiirlerime sızar öbek öbek karamsarlık. Dedim ya mevsim ağustos, Saat bir gecelik sevişmeler kadar soysuz. Şiirler var, şiirler çok, her adımı bir şair bu ülkenin. Şiirler içinde barınan kadınlar şairleri kadar yalan, aşklar reklam. Türlü sevişmeler birikiyor Bir yatağın fıstık yeşili çarşafı üzerinde, O yatakta değişiyor her gece oyuncular. Görüyorum ki özgürlükle karıştırıyor kiri, pası, ahlaksızlığı Kadın, Erkek, İnsan. Bu şiirimin içinde yeşillenen ilk isyan.