Yeryüzünün Lanetleri

Gerçeğe ve gerçek dediklerimize geç gitmeyi seviyor Isparta. Yanımızdakıvranıp duran sorunları, sesi artık ritim kazanmış olayları olduğu gibideğil, olmadığı gibi anlatıyor. Onun öykülerinde aile olmadığı gibi,yasalar olmadığı gibi, insan ilişkileri olmadığı gibi. Bunlara başka biryakınlık kuruyor. Bu yakınlık başlangıçta anlaşılmasa da zeminde hareketettikçe her şey çorap söküğü hızı ve hazzıyla kendini açıyor. İlmekler birbir çözülüyor. Nihayetinde ise sesin aslında çok uzak yerleri imlemediği,yanı başımızdaki bir iniltiden geldiği fark ediliyor.“Masaldaki var oluş nedenine uygun olarak ufacık, sevimli bir kulübeydi.Kırmızı başlıklı kızın anneannesinin kulübesiydi belki. Biraz sonra ağaçlarınarasında, kolunda sepetiyle kırmızı başlıklı kız görünecekti. Ama değildi.İçeride gencecik, pek sevimli bir kız yatıyordu. Uykusu öksürük nöbetleriylebölünüyordu. Hastaydı galiba. Pamuk Prensesten başkası değildi bu kız.Olaylar Pamuk Prenses masalının ilerleyişine uygun olarak gelişiyordu.Öncesini bilmiyoruz ama muhtemelen kötü kalpli cadının verdiği elmayıyemesi sonucu uykuya dalmıştı. Biraz sonra da beyaz atıyla iyi kalpli prensgelecek, dudağına kondurduğu öpücükle onu uyandırıverecekti. Cüceler devardı masalda. Ama görüntüleri oldukça mat olduğu için ne yaptıkları,nerde oldukları tam seçilemiyordu.”