Yer Yara Kabuğu

(...) abla kalk çocukluğumuzu düşürdüğümüz yere gidelim kendimize yeni birer çokluk bakalım ben bir adım misket sen bir adım dalya bugün nasıldı diye denizi soralım gemici halatlarına hadi ısır saat yapalım birbirimizin koluna zaman dursun biz gidelim ilk dostumuz çürümüş ahlatlar başkalarından kovulup bizde çöreklenen ağıtlar hatırlarsan sıkıldıkça dal kırardık yaraya yara sahraya sahra yeşil erik ve çağla bizde olur mu diye bekletirdik abla kalk süpürelim şu talaşları görmesin ağaçlar içlerinden çıkanı eskiyen her şeyi atalım kendimizden başlayıp (...)