Yasemin Kokusu Yayılmış Her Yere

Gönüllere girebilmek ne kadar zordu. Gönüllerde olmak ise mutluluk verici. Yaş kaç olursa olsun insan, anne-baba sevgisine her zaman ihtiyaç duyardı. Yanında anneannesi, ağabeyi ve dayısı olmasına rağmen anne-babasına özlem duyup anne özlemini Yasemin ile özdeşleştirmesi, Yasemin’in içini cız ettirmişti. Ağabeyi ile biraz olsun anne-baba özlemini gideriyor olsa da özellikle de anne sevgisinin yeri başka idi. İnsanın ağabeyi olması da ayrı bir güzeldi. Yasemin’in iki ağabeyi vardı. İkisini de seviyordu. Eve doğru giderken büyük ağabeyi Müşfik ve küçük ağabeyi Akın ile ilgili bir çocukluk anıları geldi Yasemin’in aklına. Bir akşam üzeri Yasemin evlerinin önünde oynarken, çarşıya doğru giden yol tarafından bir ses geldi Yasemin’in kulağına: “Yasemin, Yasemin.”Evin önünde kendi halinde oynamakta olan Yasemin, önce yanlış duyduğunu zannetti ama kulağına çalınan o neşeli ses, onun adını çağırıyordu. Merakla yola doğru koşturan Yasemin, Müşfik ve Akın ağabeylerinin kendilerinin yaptıkları tahta arabayı koştura koştura sürerek ona doğru geldiklerini gördü. İki ağabeyi aynı anda: “Yasemin, gel bak. Sana tahtadan araba yaptık. Hem sağda lambası, solda kornası da var, bak.” derken kornayı da öttürüyorlardı aynı zamanda.“Hadi, gel bin. Seni gezdirelim.”İki ağabeyi, birlik olup Yasemin için tahtadan araba yapmışlardı. Hem de lambası ve kornası olan bir araba idi ve şimdi onu arabayla gezdirmek istiyorlardı. Bu, müthişti. Yasemin, çok mutlu olmuştu. Hiçbir şey demeden koşturup arabaya bindi. Ağabeyleri, arabanın lambasını da yakıp arabayı sırayla sürmeye başladılar. Arada keyifle kornayı da öttürüyorlardı karşıdan bir araç geliyormuş gibi.