YAŞANMIŞTIR

Babası, annesini kitapla kandırdı. Kadının tek sırdaşı, artık adını hatırlamadığı o kitaptı. Bu defa 8 aylık doğdu, yine Kasım`da. Evden ilk defa 2,5 son defa 13 yaşında kaçtı. 5 yaşında sirke götürdüler. Hayvanları niye hapsettiklerini sordu annesine. Palyaçoya ağladı, hıçkırıkları çocukların alkışlarında patladı. İnsanlar vazgeçti onu anlamaktan. Galiba o gün. Ne oyuncak aldılarsa kırdı. Bebeklerini ameliyat etti. Doktor olacak zannettiler. İlkokul 4. sınıf ünite dergisinde, hiç bıkmayacağı oyuncağını buldu: Şiir. Ders kitaplarının sayfalarına, misafir odasındaki kolalı örtülere, bacaklarına; kısası kalemin ve çakının işleyebileceği her yere yardı. Harçlığını çıkarmanın yolunu da bulmuştu. Ismarlama aşk şiirleri yazıyordu. Ününün gizlice okula yayılmasıyla, işi iyice büyütmüştü ki; şiirden ilk dayağını yedi. Bir daha kimseye şairim demedi. Babası öldü, anneannesi öldü, dayısı öldü, Eşber Ağabeyi balıkçılarla tanıştırdı öyle öldü. Kalan birkaç yakını; bu yarı deli yarı akıllı, yarı insan yarı yunus, çeyreği oğlan çocuğa söz dinletemedi. Korkutamadı. Şiir, yetimhanesine aldı onu. Şair oldu mu? Onu şiir söylesin. (Arka Kapak)