Yalnızlık Ölüm Gibidir

Bazen yalnızlığın dostluğuyla tanışırız, bazen de ölümün kimsesizliğiyle. Hep bir eksiklik vardır adımlarımızı koyduğumuz hayatta, yarım kalmışlık, terk edilmişlik ve ihanete uğramışlık, bu yüzden iç kanamalarımız hep kaçarken kendimizden iz bırakmamıza neden olur. Ne ölümden kaçabiliriz ne de yalnızlıktan, vakti gelince ölüm alır, o vakte ulaşana kadar bize yalnızlık eşlik eder. Yalnız kaldığımız her an ölüyüz, öldüğümüz zaman da, İsrafil'in dudaklarından çıkmayı bekleyen nefes kadar yalnızız. Ve içimizde kalan "biz" kırıntılarıyla yaşamaya mahkum edilen hayatlarımız bir gün yolun sonunda bulacaktır kendini. Orada bizi karşılayan yalnızlık, ölünmüne misafir edecektir bizi.