Yalnızlık Ağacı

Yapayalnız gerçekleşen en gerçek edimi yaşamın; doğum ve ölüm. Bu ikisi arasında ne çok eşlikçi girer yaşamımıza, ne çok serüven yaşanır. Kim bilebilir saklı yürek yaralarını, çözülmemiş bulmacaları, ikircikleri… Tersinden söylersek onca kalabalığına karşın tek başınadır insan; ipi göğüslerken de yenilirken de. Yine de vazgeçmez sonsuzluğa ulaşmak umudundan… Bir ağacın köklerinde saklı olsa da esirgemez merhabasını kimseden; “belki yine bir günbir yalnızlık ağacı gibi açıp aydınlıklarakök salacağım kentlerin alanlarınaey insanlar diyeceğimey insanlar merhaba”Ozan yalın, içten, duru bir dille yazdığı şiirleri ve ilk kitabı “Yalnızlık Ağacı”yla okurlarını selamlıyor.   (Tanıtım Bülteninden)  )