Yalnızca Anılar Kalır

“Tomrisciğim, ne yaşamlar sürülüyor bu evlerde. Gülünüyor, ağlanıyor, kavga ediliyor, sevişiliyor; insanlar birbirlerini öldürüyor, çoğaltıyor… Her evde bir öykü yazılıyor aslında.” Zaman göz açıp kapayıncaya dek, saçlarda beyaz yaldızlar, yüzlerde hüzünlü çizgiler bırakarak geçmiş, geride yalnızca anılar kalmıştı… Şimdiki aklım olsa, her şeyi çok farklı yaşardım, diye geçirdi içinden. O zaman değerini bilmediğimiz pek çok şeyin aslında ne kadar önemli olduğunu ne yazık ki yıllar sonra, onları yitirdikten sonra anlıyoruz…