Yalnız Ardıç

Üstte soğuk, altta da toprak sıcak olunca gevşeyip derin bir uykuya yenik düştüm. Birkaç ay sonra köklerimden gelen hayat sularıyla uyandım, enikonu kendimi dinlenmiş hatta zinde hissettim. Meğer memlekete bahar gelmiş. Havalar ısınmış, kuşlar o ağaçtan bu ağaca uçuşuyor, ağız ağıza verip ahenkle ötüşüyor.Toprak ana uyanmış,  otların ve çiçeklerin buğusu buhar olup gökyüzüne yükseliyor. Büyük  ağaçların  dallarında  kuş curcunası...Güneş önce havayı, sonra suyu, ardından da toprağı ısıtınca karlar yavaş yavaş erimiş. Adamakıllı ıslanmışım. Derken, içimden taze bir filiz çıkmaya başlamasın mı!.. Nasıl sevindim nasıl!.. Bu kadar uyku yeterli, öyle değil mi? Heyecanla başımı topraktan dışarı çıkardım, o da ne!.. Yeşilin her tonunda filizler görüyorum etrafta. Çok sevimliler, anlaşılan epey eğleneceğiz bu yaz. Benim gibi kafasını topraktan çıkaran binlerce, on binlerce taze çiçek ... Heyecanla selamlaşıyoruz onlarla. Meğer ormanımız, dünyanın kayıp cennetlerinden biriymiş. Tohumdan yeni yeşerenlerin de kapladığı düşsel alan, bu cennet ormanın en minik noktasıymış.