Yabancılara Türkçe Öğretiminde İletişim Becerisi

İletişim becerisi, yaşamın ilk yıllarından itibaren insanların ihtiyaçlarına, yeteneklerine ve becerilerine göre toplumsallaşma sürecinde gelişir. Dil öğrenmenin asıl amacı da iletişim becerisine sahip olmaktır. İletişim becerisi, çeşitli psikolojik faktörlerle dilsel faktörlerin bütünleştiği yapıdır. Çalışmanın birinci bölümünde araştırma probleminin ne olduğuna, araştırmanın önemine, araştırmanın amacına, araştırmanın sınırlılıklarına, araştırmaya başlarken yapılan varsayımlara ve çalışmada geçen önemli terimlerin hangi anlamlarda kullanıldığına ilişkin bilgilere yer verilmiştir. Çalışmanın ikinci bölümünde yabancılara Türkçe öğretimi için yazılan tarihî kaynaklara ve Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde kullanılan yöntemlere değinilmiştir. Çalışmanın üçüncü bölümünde iletişimin ne olduğu, iletişim türleri, iletişim süreci, iletişim becerisi ve iletişim becerisini etkileyen faktörler ayrıntılı bir şekilde ele alınmıştır. Çalışmanın dördüncü bölümünde araştırmanın modeli, evreni ve örneklemi / araştırma grubu, veri toplama araçları ve veri analizi süreci hakkında bilgi verilmiştir. Çalışmanın beşinci bölümünde öğrenci ve okutmanların görüşlerinden elde edilen nitel ve nicel veriler yorumlanarak sistematik bir şekilde dikkatlere sunulmuştur. Çalışmanın altıncı bölümünde görüşme, ölçek ve anket verileri araştırma soruları çerçevesinde bütünleştirilip tartışılmıştır. Çalışmanın yedinci bölümünde araştırma sonuçları doğrultusunda yabancılara Türkçe öğreten araştırmacılara, uygulayıcılara, kurumlara, yöneticilere ve diğer ilgililere sunulabilecek öneriler maddeler hâlinde yer almaktadır.   (Tanıtım Bülteninden)  )