Uykulardan Çalınmış Rüyalar

Uykulardan Çalınmış Rüyalar, Ahmet İşler’in 6. şiir kitabı. Şairin şiir yolculuğunun bu son kitabında onun kendini tanıma ve anlatma çabalarına dair içli bir ses duyacaksınız. Oynanmamış oyunlardan zamana direnen şiirlere; yolun başından, Hallaç’ın darağacına; üşüyen aydan ters yöne bakan adamlara kadar her imge var bu şiirlerde. Dağlara ekmek serpen bir adam da var, içinden ırmaklar geçen şehirler de.Eylülün huzurunda durur şair. Vakitsiz İstanbul gibidir bazen. Aynı yüze bakmaktan eskir mi aynalar, diye sorar. Karla dolu ellerini güneşe tutar. “Nehrin bir yakasındanım ben, siz diğer yakasında”, diyerek yerini belirler. “Gün yeniden doğar, gece biter sen üzülme” diyerek kederli insanların acılarına teselli olur.Ey örtülere bürünen, diye seslenir bazen; bazen de son yemeğin kurbanlarına. Sevdiğine zeytin ağaçlarından bir can vermiştim sana, diye içlenir. Başından hiç ah eksilmemesinin sebebini adının Ahmet olmasına bağlar. En içli, en kadim bir ses olduğunu haykırır bir kadına bazen. “Sen yoksun, tramvaylar geçmiyor, martılar uçmuyor”, diyerek anlatır hâlini. Yeniden çocuklar doğurabileceğini ilan eder dünyaya bir kadın suretinde.Kırk odan geçer kırk ev içinde. Çocukların hatıraları bir çivi yarası gibi asılıdır bu evin duvarında. Tüm aradığı, umut veren bir kelime bulmaktır şairin. Elbiselerinde kaybolmuştur. Bu yüzden aramayın beni, der. Karanlıklardan elbiseler yapar kendine. Boş bir fotoğraf çerçevesinde saklar hayatı. Ateşle buluşmalar yapar. Uykulardan çalınmış, yarım kalmış rüyalarıyla bir sahur gecesi sükûnetiyle gelir Tanrı huzuruna.Karşı kıyının çocuklarındandır o. Yitik bir ülkenin çocuğu. Yüksek sesle konuşma zamanı gelir sonra. Bir yanı koca bir şehrin renkli ışıklarıdır, diğer yanı suskun ölülerin sır dolu konuşmaları. Sessiz bir göç eyleyiştedir. Yer altının sahiplerine döner yüzünü. Siyaha dair renkleri kaldırır hayatından. Sadece bir fotoğraf çekilmek istemiştir duvara karşı aslında. Bir salgına tutulmuş yas evleridir şehirler. Şehirler, bir maskenin ardında tutsaktır. Kolonya kokan şehirleri de görür ölmeden. İnsan insana kaygılı, insan insana tutsaktır. Tüm saatler bir bir dururken, ölüm saatinin çalışına şahit olur şair kitabın son şiirinde.