Üşümüş Yıldızlar; Şiirde Felsefe

Kaçacak delik arıyorum yoksunluğundan Ardı sıra esiyor sensizliğin pervasızlığı Pencerem buz tutmuş camlar kar yağışlı Üzüm kokulu gözlerin şarap içiyor Mısraların boşlukları ay sarıyor bedenime Kaç zaman eskitmişim üstüne bedelsiz Ah çığlıklasam akşamları dudaksız dilsiz Gün düşer hayallerime yine sensiz akşam Kaçacak delik arıyorum yoksunluğundan Acı işlemez duvar kağıtları arkası duvar Hapsetmiş kuru dallı baharın kokularını Yapraksız sarıyorum sigarama seni Tütüyor imgelerin Ciğerimde dumanı Sahipsiz yerleşkelerde arıyorum kendimi Yetmiyor içime çektiğim derin nefes Yitip gittiğinden beri damarlarında ki selden