Unutmak

BEN BU ADAMI… Ben bu adamı seviyorum. Belki gün içindeki çocukluğumdan kalma çocukluğum tuttu, belki de bir anın güzelliğini anımsattı yüzü. Ne olduğu belirsiz bir kesif özlem tuttu, içimi yıldız aksi bürüdü, dedemin parmaklarındaki çizikler belirdi tüm sevecenliğiyle. Bir garip tat belirdi dilimde. Ardından defne kokusu… Bir sürmedan çekildi gözlerime ince ince, mühreler saçıldı içimdeki denize, şerha şerha vakit… Ant olsun ki ateşi içime düştü.   (Tanıtım Bülteninden)  )