Ulus-devlet

Kurumsallaşmış siyasi iktidarın en güncel ve en modern biçimi olarak karşımıza çıkan ulus-devlet, teorik ölçekte, Avrupa ve yakın çevresiyle sınırlı olarak incelendiğinde, tutarlı bir kurgu olarak karşımıza çıkar. Bu kurgu içinde devlet, egemenlik kavramıyla kurumsal içeriğe büründürülen siyasi iktidarın kullanıcısı olan aygıtı ifade eder. Egemenliğin sahibi varsayılan ulus ise, bu kullanımı haklı kılan ilkenin bir parçasıdır. Bu çerçevede ulusun, kendisine yüklenen meşruiyet kaynağı olma işlevini yerine getirebilmesi için, türdeş bir bütün olarak tanımlanması gerekecektir. Ancak unutulmamalıdır ki, kurgu ideali, henüz olguya aktarılamamış eksiksiz ulus-devlet formunu ifade eder. Bu form içinde, ulus-devleti oluşturan iki temel bileşkenin, ulusun ve devletin, kendi içlerinde, tüm unsurlarıyla birlikte mükemmel bir türdeşliğe sahip olduğu savlanır. Buna karşılık olgu, yani somut ulus-devlet örnekleri bu mükemmelliğe ulaşmış değildir. Sosyal yapıdaki parçalılık nedeniyle, ulaşabilmesi de olanaksızdır. Bu nedenle, kurgu, sürekli olarak olguya aktarılmaya çalışılır. Bu aktarma çabası uluslaştırma, bu çerçevede kullanılan yöntemler de uluşlaştırma araçları olarak adlandırılmaktadır.