Turuncu Kabus

Kokun olmayan bir yatağa uyanmakla vuruldum Gün henüz doğmuşken beter yoruldum Çiy taneleri kadar berraktı oysa sana aşkım Kuşları ölmüş bir şarkıya rastladım radyomda Sana değil, ben o şarkıya ağladım. Elini tutmadan bir şehrin pislenmişliğini yürüdüm Yürüdüm seninle konuşmadan kırılan hayallerimi Fakir bir çocuk, bir küçücük çocuk Kâğıt mendil uzattı bana, sattı, hislendim Sana değil, ben o çocuğa ağladım. Hava karardı Döndüm şehrin en tekinsiz sokaklarından evime Belki de başıma bir şey gelsin umdum Meleklerden daha masum üç beş kadını Köşebaşında bedenlerini satarken gördüm Kuşları ölmüş o zavallı şarkıyı hatırladım Sana değil, ben hep kuşlara ağladım.