| Kitap Tanıtımı | -İsa çıktı göğe indi 
hâlâ gözyaşı	
hâlâ kan akar toprağa-
gecenin en kör yeridir en kahpe halkası 
şafak sökünceye toprak tutsun külümü 
nazlı nazlı açan çiçek bükmesin boynunu
kan durmadan nasıl durur gözyaşı 
derine akar gölgeler, soğuk ve karanlık 
yanağımda annemin öpüşü iki büklüm
dışarıda bombalar patlıyor üst üste 
insan değil hayvan değil 
kükreyip dillenen makinelerdi
birbirini gören mermi izleri 
gülüşünden vurulan çocuklar koyun koyuna 
düşer duvara sokakta boğulan ışık 
yine fakirin mezarı	
başucunda bir ağaç dalı 
tam ortasından göçmüş toprak 
yurtsuz, kimsesiz çığlıklar    yükselir |