Toprak Tutsun Külümü

-İsa çıktı göğe indi hâlâ gözyaşı hâlâ kan akar toprağa- gecenin en kör yeridir en kahpe halkası şafak sökünceye toprak tutsun külümü nazlı nazlı açan çiçek bükmesin boynunu kan durmadan nasıl durur gözyaşı derine akar gölgeler, soğuk ve karanlık yanağımda annemin öpüşü iki büklüm dışarıda bombalar patlıyor üst üste insan değil hayvan değil kükreyip dillenen makinelerdi birbirini gören mermi izleri gülüşünden vurulan çocuklar koyun koyuna düşer duvara sokakta boğulan ışık yine fakirin mezarı başucunda bir ağaç dalı tam ortasından göçmüş toprak yurtsuz, kimsesiz çığlıklar yükselir