Tam Aksi

“Az önce virajı alarak ilerleyen ve durmak üzere durağa yanaşan tren her zamankinden farklı bir kuvvetle sarsıldı ve tok bir sesle yüreğe saplanan bir bıçak gibi durdu. İçerideki yolcuların oltalarında sallanan balıklar misali tutundukları yerlerden birbirleri üzerine savrulduğu görüldü. Durağa varmışlardı ama sıra dışı bir şey olduğu kesindi. Bir acı karanlığın gölgesi yüzlere ve gözlere vurmuştu.” “Ne kaldı insana? Denizdeki balıktan evla kılacak ne kaldı onu? Ormandaki vahşilerden onu evla kılan ne kaldı?İnsan, nasıl oldu da çiğ et yiyen yabanlardan, sinsice sokulan yılanlardan, toplanıp saldıran hayvanlardan daha tekinsiz oldu? Nasıl oldu da milyon yıllık kayalar, milyar yıllık mesafeler kadar uzak kaldı?” Sıradan bir günde istasyonda oldukça gürültü yaratan ve geriye dokuz adet telefon numarasının kaldığı bir intihar vakası dokuz gün boyunca sosyal medyada kılıktan kılığa bürünüyor. Konuşmanın, yorum yapmanın ve yargılamanın gerçeğin kırılganlığında hiçbir hükmünün olmadığı fakat kitlenin algısında keskin dalgalanmalar yarattığı toplumsal bir sürüklenme hali bambaşka hayatların gölgesinde ilerliyor.