Suskun Kadın

Kadın, oğlunun kolundan tuttuğu gibi sürükledi odasına. Kapıyı üstüne kilitleyip azarladı. “Sen bir daha cezan bitmeden eve gir, bak o zaman neler oluyor!” Delikanlı yorganı başına çektiğinde keskin idrar kokusunu aldı. Zayıf bacaklarında ıslaklığı duyumsadı. Emniyetli bir yerde olduğunun garantisiydi bu. Gülümsedi ve yorgun bedenini yatağa bıraktı. Kadın söylene söylene odasına gittiğinde kocası yarı uyanık sordu: “Komşu mu getirdi?” “Hıı…” diye kısaca cevapladı kadın yatağına yatarken. Uykusu kaçsın istemiyordu. Kocası diğer tarafa dönerken geveledi: “Kaç kere dedim, bahçe olmaz, kömürlüğe koy diye…”   (Tanıtım Bülteninden)  )