Sözün Sıratı

Kağıt Olmuş bir ağacın anılarını yazıyorum Tahtadan bir kalemle kendi bedenime Aklımda ırmakları köpürten mayıs sabahları Üzerime konan kuşların sesleri gelmekte uzaktan İnsan yazılanla yazan arasında bir yerde Kül olmuş düşlerin yapraklarını çevirirken İki omzunda iki melek yazmakta her şeyi Günleri bir kirmen gibi eğirirken her insan bir kitap gibi yazılmış eğer okursan Düşlerin ormanında hüznün yaprakları Zaman doru atların sırtında öylece koşarken Gözyaşı değirmenin dönüyor çarkları