Sözcüklerin Ötesinde

SÖZCÜKLERİN ÖTESİNDE İki ağaç düşünün, izlerini taşıyorlar dünün... Biri görmüş geçirmiş bir edada... Diğeri sıska, sanki vebada... Kimbilir kaçınız geçti yanından onların... Ama hanginiz farketti acaba...Neyi var o ağaçların? Vebası olana birşey yapılır mı bilinmez ama ya görmüş geçirmiş olana? Sormak lazım yaşadıkları sığar mı halkalarına? Ya da yapraklarının sayısı verir mi kederlerinin verilerini? Kim bilir kaç sevgilinin adı kazındı üstüne... Kim bilir belki çıkamaz önümüzdeki güze... Gözyaşları damlıyor sanki gözlerinden... Siz belki duymuyorsunuz ama her an bir ah çekiyor o da derinden... Tek dostu onun arkasında duran, yapraklarından bile habersiz agaççıktı... Hani Hz. Mevlananın Karga ile Leylek Hikayesi gibi bulmuşlardı birbirlerini... Onlar ki kusurları bol canlılar... Hiç kusura bakmamışlardı... Belki de bu yüzden kusursuz dost aramamışlardı... Bundan daha öteye geçilemezdi... Ki orası zaten sözcüklerin ötesinde ydi...