Söz

Seyahat etttiği gemiden okyanusa düşen bir kadın akıntıya kapılmış sürüklenirken “çaresizlerin koruyucusu” Azize Rita’ya bir söz verir: Okyanustan sağ kurtulmayı başarırsa hayat hikâyesini yazacaktır. Dışındaki deniz ona türlü tehlikeler sunarken zihninde de kişiler ve mekânlar fırtınalı bir şekilde dolaşmaya başlar. Hayatı boyunca tanıdığı insanlar hafızasının sahnesinde düzensiz biçimde boy gösterir. Pek çoğu kendi içinde bütünlüğe sahip kısa birer biyografiyle anılırken kimileri de dalları neredeyse romanın tamamına uzanan tek bir hikâyeye aittir. Böylece bir “kişiler sözlüğü” şekillenir ve hayal gücü yavaş yavaş anılarını ele geçirerek onu gerçekliğin zincirlerinden kurtarmaya başlar. Silvina Ocampo’nun üzerinde yaklaşık yirmi beş yıl boyunca çalıştığı fantasmagorik romanı Söz yazarın deyişiyle “yazdıklarının en iyisi” ve kuşkusuz onun en yoğun kurmaca eseri.)