Soneler

Siccinde uyanmış gibi korkunçtu siren... çünBaziçe yıkık burçlarımızdan düşüvermişSolgun tını... heyhat! ne bir işmar, ne işaret,Her şey kaçınılmaz sona doğru akıyorken...Vurgun yedi genç günlerimiz... ah gül umarsız...Koylarda telaşsız gemiler battı... liman boş...Baktık ki dilârâ bize düşman... ve sulardaŞol tekdüze im kendini tekrar ediyordu...   (Tanıtım Bülteninden)  )