Sis

Ey unutkan ve kendine meyleden kalbim! sen söyle benim bu yağmurdan nasıl kurtulacağımı benim mürşidim sen isen, şimdi sen söyle uzak kalmasaydım kiminle kirlenirdi toprağın yüzü tükenirdi göğsümden terleyerek uzaklaşan hüznüm yürüyüp kalırdım ufukta daralan raylarda. Şimdi kan kırımızı şafak renginden nasıl çıkarayım seni bir trenin karanlıktan ışığa uzanmasına şaşırsam da parmaklarımın ucuyla tutup nasıl çıkarayım seni şayet bir şafak vaktinde yakalasam kanın sıcaklığını ışık oyunları nasıl kışkırtır aklımızı resimlerde sen söyle ey benim mürşidim, şimdi sen söyle.