Şiir Sende Ağlıyor

yalnızlığımın karlı vadisinde en sıcak haziran sabahlarıydı dokunan ellerin güneşli bahçelerse gözlerin haresinde yemyeşil ağaçlar büyüten şimdi gölgesinde otursam yine o gözlerin salıncak kursam gözlerine ruhumu sallasam yeşilinde şimdi uzak bir iklim senli zamanlar şimdi kalemi eline alıyor içimdeki şair ellerini anlatıyor önce sonra gözlerini kalemim oluyor saçların sözcükler ötesi dökülüyor sayfalara sayfaları öpüyor mavi bir mürekkep şiir seni yazıyor şimdi seni özlüyor içimdeki aşık sen gözyaşlarım oluyorsun tuzlu bir yağmur düşüyor dudaklarımdan damla damla yokluğun şiir sende ağlıyor (Tanıtım bülteninden)