Şiir Küskün Kaleme

  Şiir Küskün Kaleme Bir Suskunluk Çökmüş SokaklaraSessizlik Kulak Çınlamasına Yol AçıyorSokakta Her Gün İşe Giden İnsanlarVe Okul Çocukları NerdeKorku Kahkahasını Salıverdi YollaraCamdan Küçük Bir Kız El Sallıyor... Ey İnsan Kendini Kaybedeli Yıllar OlduHırslarına Kinlerine YenildinEn Büyük Kötülüğü Kendine EttinYaptıklarının Karşılığını YaşamadanGitmeyeceksinElini Başına Koy DüşünBu Virüs UnuttuklarımızıBize Hatırlatmak İçin Gelmesin... Sokaklar Boş TenhaKimyasal Bir Savaşın İçindeyizAzrail Kol Geziyor Ruhların ŞehrindeMezarsız Kefensiz Topluca Yok Oluyor İnsanZengini Fakiri Eşitledi ÖlümKöpeğini Gezdiren Kadının HikayesiYeni Başlıyor Şiire Küskün KalemHüznü Kendi Gölgesine Saçıyor…  )