Şiir Dokunur

Dünya evimdir ve ben evimden uzaktaKar yağdığında üşüyen çocuklarınÜflediği avuçlarımlaSuya yürüyen susuz çocuklar Afrika’daTıpkı benim gibiTüm olmayan şeylerime bir benzetme bulurum bu dünyadaKerpiç damları da özlerim Batı Sahra’daGökdelenlerin tükenmişliğini de üstelenebilirimBen, Tiran’da, Meşhed’de, Almaatı’daBilmediğim her ne varsaGörmek için sınırları silip yer yüzündenİki doğu ve iki batıdaİman ettim onun mülküne ne sığarsa