Seyreyle Cemalini Gönlüm Ayinesinde

Senin hiç dünyan karardı mı ey dost? Canına can katan cananın “Gel” emrine itaatle terk-i diyar etti mi, bilmiyorum.  O gün geldi ve her fani gibi hayat arkadaşım sevenlerine veda ederek ayrıldı bu misafirhaneden. Önce kalbimde ve ruhumda aradım onu Sonra hatıralarımda, mazimde, istikbalimde Hayallerimde, hülyalarımda, rüyalarımda Zamanda aradım Mekânda aradım Asumanda aradım Çiçeklerde, kuşlarda, dağlarda, yamaçlarda, çöllerde, vahalarda Denizlerde, ummanlarda, Nil’de ve Fırat’ta Gönlümün bahçelerinde, gülşenimde, en inanılmaz masallarda, efsanelerde Leyla’da, Mecnun’da, Edhem’de, Kerem’de ve daha nicelerinde oydu aradığım. Nihayet yolculuğumun sonunda kalemime ve kâğıdıma emanet ettiğim duygularımı tek tek inciler yapıp mısralara dizdim.   (Tanıtım Bülteninden)  )