Sen Neymişsin Ey Ömrüm

SEN NEYMİŞSİN EY ÖMRÜM* 1.duygulansam, arbedeler çıkıyordüşünsem, kan sıçrıyor kentlereşanssızlığım ki, bana has düzenlenmişkenneden herkes müdahâle ediyor ömrümesen neymişsin ey ömrüm, yazıla-çizile! 2.çocukluğuma saplanmış acılarla biçimlendimgözleri oyulmuş kedilerdi ilkgençliğimde dostlarımgençliğim mi, sormayın: bir tûfan ortasıydısonrasında azınlık halklar gibi kanadım sen neymişsin ey ömrüm, yedi-belâlım! 3.herkesin takım elbisesi, kravatı varama, çoğu kişinin şiirselliği yokbenim sivil itaatsizliğim bu nedenledirbu nedenle yarılıyor yer, yıkılıyor göksen neymişsin ey ömrüm, hadi beni sök! 4.yaşlandım ya, duygulandıkça ufalıyorumdüşündükçe içimde yılankavi titreşimlerdaha daha berkitiyor şanssızlığımıanlaşıldı: bu ömür burada bitersen neymişsin ey ömrüm: nelere bedel!