Şehbalden Dökülenler

Tenim beyaz çarşafla sıkı fıkı. Kalbimin inlerine yerleşmiş duygularım yıllardır kış uykusuna uzak. Soğuk terler emekliyor bedenimde, anılarımın kokusu burnumun direğini sızlatıyor. Dilsiz hastane odasının ortasına hapsolmuş masum bir mahkumum, ruhumun boz bulanık dalgalarında kulaç atmaya çalışırken boğuluyorum. Yatağın yaylarının sesi kulaklarımı tırmalıyor ve ben her gün uzaklaşıyorum camın ardındaki hayattan.   (Tanıtım Bülteninden)  )