Saudade

“Kimsin sen? Neden buradasın?”“Sen ışıksın, ben de ışığa koşan kelebek. Sen gecesin, ben ay. Sen yarasın, ben bant. Yansam da senle aydınlanmak isteyen, sana ışık olmak isteyen, yaranla yaramı sarmak isteyen, hayatının en önemli ve değerli parçası olmak isteyen, kaybolmuş, seni bulunca tamamlanmış eksik bir adam.”“Bu iyi bir şey değil.”“İyi olmayan ne?”“Hiç kimseyi bu kadar derin bir yere koymak iyi değil. Kaybedince kendi kaybolur.”“Henüz yeni bulmuşken kaybetmekten bahsetmek çok saçma değil mi?”“Alışma diye diyorum.”“Çok geç, kokun tüm benliğime sindi. Artık sen kokuyorum.” dedi Kerem ve gözlerini kapatıp Sinem’in boynuna öpücük kondurup, kokusunu içine çekti.İrkildi Sinem, boynuna değen dudaklar içini titretti bir an.“Yapma lütfen” dedi.Annesine yas tuttuğu böyle bir günde, cesaret edip evine aldığı bu yabancıyla sevişecek değildi.“Sadece masum bir öpücük, özür dilerim. Saat gecenin ikisi oldu, bir an önce uyu, yarın okula gideceksin.”