Sanki Sonsuz

sazlıklardan geçen yitik bir tekneyle yanaştım kendinde sınırsızlık olan kıyılara ufuktaki kaygan bekleyişim artık düşlerin anlamına bürünen sorgulanmış yakınlığında silinir izim ve sonsuzluğunda hızın tortusu birikir saydam bir aşama evrenin genişleyen ucundan vazgeçtiğin şimdilere tutunmuş gibi bu kadar getirebildim kendimden tek sabahımız olsun isterdim oysa gecesinde ölü bulunduğumuz