Şamandıra

Şamandıra, Deniz`in uzun alçak kabarışında tembel tembel salınıyordu. Karadan uzaklarda yaşıyordu Şamandıra; öylesine uzaktaydı ki, sadece Bulutlar`ın birbirleriyle yarıştığı, Rüzgar`ın biraz öfkeli olduğunu günlerde, doğuda, uzaklarda ne Deniz`e, ne Gökyüzü`ne benzeyen bir şeyleri seçebiliyordu belli belirsiz. Ama buna aldırdığı yoktu Şamandıra`nın. Deniz`ide, Gökyüzü`nü de seviyordu. Maviliklerini seviyordu onların, kendi kırmızılığınnın da nasıl olup bunu kusursuz bir biçimde bütünlediğine şaşıyordu.