Safahat

Ben böyle bakıp durmayacaktım, dili bağlı, islâm´ı uyandırmak için haykıracaktım. Gür hisli, gür îmanlı beyinler, coşar ancak, Ben zâten uzun boylu düşünmekten uzaktım! Haykır! kime, lâkin? Hani sahipleri yurdun? Ellerdi yatanlar, sağa baktım, sola baktım; Feryâdımı artık boğarak, na´şını, tuttum, Feryâdımı artık boğarak, na´şını, tuttum Bin parça edip şi´rime gömdümde bıraktım. Seller gibi vâdîyi enînim saracakken, Hiç çağlamadan, gizli inen yaş gibi aktım. Yoktur elimden şu sağır kubbede bir iz; İnler "Safahât" ımdaki hüsran bile sessiz!