Ruhumun Mavi Gölgesi

Ve şiirde ölen insan gerçek hayata açar gözlerini Şairin cennetindeMürekkepten bir denizKalpten bir güneşRuhtan bir gökyüzü vardırSonsuz kollarını açar dizeler o insanaSever onu, sevdirirYeşile, sarıyaAma maviye doyururAzdır, özdür lakin sonsuzdur şairin sofrasıÇünkü gerçektir orasıÇünkü hayattır orasıOrası gerçek hayattır çünküOraysa cennetŞairin cenneti…   (Tanıtım Bülteninden)  )