Romandan Kaçış

Piyonlarımın hepsi şahtı, bense köşedeki kaleydim. Sizin bu dünyada sahip olduğunuz cenneti de cehennemi de istemem. Cennet için iyi olmadım tıpkı cehennem için kötü olmadığım gibi. Sahip olduğunuz iyiliği de kötülüğü de istemem. Azrail’le tavla oynayacağım. Zarları attığım zaman düşeş geldiğinde bile kaybedeceğim. Ölümden kaçarken ölümün pençesine düşeceğiz. Sevgiden kaçarken sevginin pençesine düşeceğiz. Aslında kaçtığımız şeyler arzularımızdan başka bir şey değil. Ta ki ölümü ve sevgiyi buluncaya kadar. Toprağın altında suskun bir rüya, bir hançer gibi saplandı ölüm içime. Kıyıda yitmiş bir ışık beklerken, deniz fısıldadı: “O artık dönmeyecek.” Senin susuşun, benim ömrümün gürültüsü olacak. İyi bir insan olmak bir tercihtir. İyi bir insan olarak kalmaksa bir seçimdir. Seçimlerimiz tercihlerimizden daha önemlidir. Fırtınada dik duran ağacı bilir misin? Yaprakları dökülmüş ağacın. Geç kaldıklarımız, kazanmak istediklerimizdir. Kazandıklarımız da aslında kaybettiklerimizdir. Sonradan farkına varıyor insan. İnsan hareketleri bir gölge gibi onun peşinden geliyor. Gerçeği tam anlamıyla kavrayamayacağız, o yüzden hayatımız boyunca hep bir şeyler eksik kalacak.