Reverans

oturdum kaldımbeni öldüren gecenin ertesineyemek masamda kankursağımda hevesellerinde gençliğimdudağımda hâlâ sen demenin şevkibiraz kahırlapenceremden yüzüme vuran soğukhatırladım kendime işlediğim suçuunuttum tövbeyidedim allah’ım nedenbaşıma kakılan onca istekhiç tapınmamışım gibidedim allah’ım nedenyapabildiğince sevilen, sonra silinenismi hep “şey vardı ya” ile başlayancebinde hep doğunun töresiyle dolaşanolmadığı her yerde gülüşülenher şeyin çok geçmesini dileyenadımlarını hep geçmişe bileyenben dedimallah’ım neden