Ressam Portreleri

Eskiden portre ressamları vardı. Onlara porte ressamı denirdi. Araya da, bundan yola çıkarak portre fotoğrafçısı diyebilir miyiz? Bence, evet. Onun, insan manzaralarının tümü, zaten tek ya da toplu portrelerden oluşmuyor mu? Aranın objektifinin gördüğünü nedense bizlerin gözleri görmüyor. (Bunu kendimden biliyorum: Hiçbir zaman Aranın fotoğrafındaki gibi görmedim yüzümü.) Bir kadraj, bir ışık sorunu değil bu. Ne sorunu olduğunu bilmiyorum. Sanatın ne olduğunu bilmediğim gibi. Sanatçı portrelerinin Aranın yaşamında (fotoğrafçılık yaşamında demiyorum, çünkü onun başka yaşamı yok) ayrı bir yeri var. Çok erken yaşlarda, şairlere, yazarlara, ressamlara özel bir ilgi duymuş Ara. Nerde bir sanatçı çıksa karşısına, dur bir fotoğrafını çekeyim demiş olmalı. Şair, yazar, ressam, müzikçi, oyuncu Picassodan Daliye, Nâzımdan Orhan Veliye yerli yabancı yüzlerce yüz. O bir kibrit alevinin aydınlattığı Orhan Veli portresini gözünüzün önüne getirin. Ya da Burgazda balıkçısıyla sarmaş-dolaş Sait Faikinkini. Ya da, karşısındaki koltukta oturan Güzine değil, elindeki Güzinin fotoğrafına bakan Abidin Dinonunkini. Sait Faik ustamız ne diyordu: Bir insanı sevmekle başlar her şey. Aranın sanatının da, yaşamının da özetidir bu. XX. Yüzyılın 20 Modern Türk Sanatçısı sergisi için, her zamanki cömertliğiyle bizler için açtığı arşivinden gelen bu fotoğraflar, sergide 20 sanatçının yapıtlarına eşlik ediyor. Ara, yarım yüzyıl boyunca resmetti onların yüzlerini. Bu kitap da bizden Araya armağan olsun. FERİT EDGÜ