REÇİNE KOKUYORDU HELİN

"... Böğürtlen dikeniyle çevrili bahçelere gizlice girdiğimizde her yanımız çizilirdi; alasulu kayısıları, korukları ceplerimize doldurup kuytu köşelerde yerken, çoğu kez Bekir Amca`ya yakalanırdık. O gün yine suçüstü yakalanmıştık. Korkuyla eve döndüğümde herkes eyvahlandı. Köy muhtarı kekeleyerek babamın gönderdiği mektubu okuyor, bir yandan da Kürtçe`ye çeviriyordu..." Çeşitli dillere çevrilen kitaplarıyla yalnız Türkiye`ye değil, Avrupa`ya da öykücülüğünü sevdiren Suzan Samancı, Reçine Kokuyordu Helin`de yer alan on beş hikaye ile yaşadığı coğrafyanın kokularını, tatlarını, insanlarını anlatmaya devam ediyor. Nicedir "Orası" diye kodladığımız bu topraklarda kendine has sıcak, insancıl, sloganlaşma tuzağına düşmeyen anlatımıyla öykülerde hayat buluyor.