Post-Post-Kemalizm: Türkiye Çalışmalarında Yeni Arayışlar

Post-Kemalizm kavramı, modern Türkiye analizinde tek parti dönemini ülkenin bütüntemel problemlerinin “anası” olarak gören eleştirel yaklaşımı özetliyor. “Kemalizm”letanımlanan bu deneyimi sorgulayarak aşmayı, demokratikleşmenin anahtarı olarakgören yönelimleri tanımlıyor.Post-post-Kemalist paradigma ise, “tek parti döneminin büyüsünün bozulmasını”sağlayan bu eleştirel birikimin, 2000’lerin seyri içinde “bir ortodoksinin yerine başkabir ortodoksiyi koyma” eğilimini doğurduğu tespitinden yola çıkıyor. Bu nedenle,eleştirinin eleştirisini yaparak bir adım daha atmayı öneriyor. 1908-1945 arası döneminesıkışmadan, sonraki dönemlerin alt üst edici siyasal ve toplumsal gelişmelerinin hakkınıveren; demokratikleşmenin ve otoriterliğin salt Kemalizm’e indirgenen sorunlarınınbaşka kaynaklarına da mercek tutan bir analizin yolunu açmaya çalışıyor.Post-Post-Kemalizm, konuyu hem siyaset bilimi, kadın çalışmaları, dış politika ve tekparti dönemi çalışmaları bağlamında sosyal bilim disiplinleri açısından; hem liberalsöylem, kültür politikası, laiklik, vesayet eleştirisi, İslâm ve siyasal partiler bağlamındatematik olarak ele alan makalelerden oluşuyor.İlker Aytürk ve Berk Esen’in derlediği kitaba Sencer Ayata, Tanıl Bora, Zana Çitak, ErsinKalaycıoğlu, Berrin Koyuncu Lorasdağı, Yüksel Taşkın, İlhan Uzgel, Şebnem YardımcıGeyikçi makaleleriyle katkıda bulundular.    (Tanıtım Bülteninden)  )