Piaf Serçe / İç Sesler

uzak kentlerin uzak düşlerinden bir piaf göçtü alnında yazgımdağ gibi görkemli, sus bakışlı gözlerimin çeperinde aşktomurcuklandı ansızın, düşler düştü gök küreden yüreğiminbakir ovalarına, ömrüm kanatlarında katmerlendi ansızın,masumiyet göğsümün gökyüzüsü hicran bulutlarını budayan,aşkı vuslata bulayan, kalbimin kılcallarına gökkuşağını kuşandıkışıma baharı sobeledi piaf hayatıma sızdı ansızın...yangınların en âlâsını yamaladım özüme, bir tutam köz kattımözlemime, sırf dul duygular bahtiyar olsun diye dua döktümsistemin sahibine, sev dedi derinden gelen o kutsi ses, sesininateşinde yandı gece enkazında kalmış bir deprem yaşamış köygibiydim, kekik kokularıyla örüldü tenimiz, sabahları tandırdataze ekmek kokusu sinen ellerimiz, şiir tarlası gibiydi tinimiz,gözlerimizin tortusundan aşka çağlayan pınarı çağrıştırıyordu,sade yaşamımıza yansıyan içsel sevgimiz ve aşka aşılandık,uçtukça kanatlarında aşklandık piaf idik hüma olduk ansızın.